Χριστός Ανέστη! Αλήθεια; Τι ώρα;

 Raffaello Sanzio da Urbino (Raphael) ''Resurrection of Christ''

«Η θρησκεία είναι θέμα γεωγραφίας»

                                                                     Jean - Jacques Rousseau

Ανάσταση. Βαμμένα κόκκινα αβγά και αέρας μυστικισμού. Άντε και καμιά λαμπάδα παικταράς δίπλα από κανένα μανουάλι.

Και κάπου εκεί τα πράγματα εξελίχθηκαν με τον κλασσικό προβλεπόμενο τρόπο. Άντε και με μερικά plot twists.

Για άλλη μια χρονιά όλη η μαγεία και ο παγανισμός που έξυπνα μεταμφιέζεται μέσα από τη θρησκεία και μεταφέρεται από εποχή σε εποχή κάνοντας πάντα τους αναγκαίους πολιτικούς συμβιβασμούς, ξετυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μας στη δημόσια τηλεόραση.

Τη στιγμή που η πανδημία καλπάζει ασταμάτητα, συνάνθρωποί μας καταλήγουν από την ασθένεια, οι ελεύθερες ΜΕΘ είναι είδος προς εξαφάνιση, ο εθνικός νταβατζής προφυλακίστηκε με κατηγορίες συμβολαίων θανάτου και η ελληνική κοινωνία ασφυκτιά μουδιασμένη, στα κρατικά ΜΜΕ προβάλλονται εικόνες βγαλμένες κατευθείαν από το Μεσαίωνα.

Παππούδες ντυμένοι με χρυσά φουστάνια και κρατώντας λιβάνια, σκήπτρα και μαγικές εικόνες , τραγουδούν συνοδεία πολιτικών προσώπων, μεταξύ τους και η πρόεδρος της Δημοκρατίας, για την ανάσταση ενός ανθρώπου (μισός άνθρωπός και ταυτόχρονα κομμάτι ενός τριπλής θεϊκής οντότητας). Και αυτό φυσικά εγείρει και κάποια ερωτήματα. Για παράδειγμα γιατί δεν μπορούμε να γιορτάσουμε εθνικά και την ανάσταση του John Snow, ή την οριστική ήττα του λύκου της κοκκινοσκουφίτσας;

Θα μου πείτε δεν είναι το ίδιο πράγμα, και το ένα είναι σαφώς ένα παραμύθι που γαλουχηθήκαν γενιές και γενιές, συμβάλλοντας στο σχηματισμό του ήθους και της ιεραρχίας μιας κοινωνίας, ενώ το άλλο είναι απλώς η κοκκινοσκουφίτσα. Και εδώ το ‘’απλώς’’ είναι τραβηγμένο καθώς η ίδια η κοκκινοσκουφίτσα έχει πολλά επίπεδα ψυχαναλυτικής ερμηνείας και μετάφρασης.

Εντυπωσιακό βέβαια είναι και το γεγονός πως για τις δυο μυθοπλασίες έχουμε τις ίδιες αποδείξεις ύπαρξης, δηλαδή γραπτά κείμενα παλαιότερων εποχών, συλλογικά έργα που ο καθένας πρόσθετε το κομματάκι του εξυπηρετώντας τους σκοπούς του.

Τα ερωτήματα είναι πολλά. Γιατί η οργή του Γιαχβε είναι περισσότερο αληθινή από την οργή του κυνηγού; Γιατί η κοκκινοσκουφίτσα θεωρείται φανταστικό πρόσωπο, ενώ ο Χριστός θεωρείται παιδί του θεού, γεννημένο από μια γυναίκα και ένα λουλούδι, που είχε τη δυνατότητα να κάνει μαγικά και τελικά σκοτώθηκε και αναστήθηκε ως τελείως αληθινή και ιστορική φιγούρα, στο όνομα της οποίας έγιναν πόλεμοι και μέχρι και σήμερα επηρεάζεται η πολιτική και η κοινωνική ελληνική πραγματικότητα; Γιατί ο λύκος είχε μεγάλα αυτιά και μεγάλα μάτια; Πως γίνεται και το παιδάκι κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον εκπρόσωπο του θεού;

Το θέμα είναι τεράστιο και πολύπλευρο και χρειάζονται να αναφερθούν πολλά στοιχεία και πηγές ώστε να γίνει αντιληπτή η μυθοπλασία και των δύο ιστοριών, και ο σκοπός που η κάθε μια επιτελέστηκε. Σκοπός που φιγουράρει ανάμεσα σε λέξεις όπως έλεγχος, εξουσία, φόβος, σεξισμός και περίοδος (κοκκινοσκουφίτσα version).

Σήμερα θα αρκεστούμε να αναφέρουμε το γεγονός πως τα τελευταία χρόνια (και λέγοντας τελευταία εννοώ τη συντριπτική πλειοψηφία των τελευταίων  2021 περίπου χρόνων) η ιεροτελεστία της (100% αληθινής) ανάστασης του θεανθρώπου γιορτάζονταν στις 12:00 π.μ το μεγάλου Σαββάτου, με τη μεταφορά της μαγικής φλόγας που ανάβει μόνη της από τους Αγίους τόπους σε όλον τον κόσμο να συνοδεύει τη θρησκευτική φιέστα. Φέτος όμως, και εξαιτίας των πολιτικών αποφάσεων λόγω των αναγκών που προέκυψαν από τη διαχείριση της πανδημίας, η ‘’ανάσταση’’ συνέβη στις 21:00 της ίδιας ημέρας.

Σε κάποια βαθιά θρησκευόμενα μέρη που ακόμα η εκκλησία και οι παπάδες κάνουν κουμάντο, όπως στο Αγρίνιο, η αντίσταση του κόσμου και η ανυπακοή της εκκλησίας ανέστησαν τον γιό του θεού στις 22:00 ενώ κάποιοι ακόμα πιο σκληροπυρηνικοί, στις 12:00 π.μ. όπως ένιωθαν.

Την ανάσταση για άλλη μια φορά συνόδεψε ο γοητευτικός ήχος από δυναμιτάκια και βαρελότα, ενώ τους ουρανούς φώτισαν βεγγαλικά και πυροτεχνήματα ώστε να μην κάνουν λάθος στην προσγείωση τους οι άγγελοι που έσπευσαν στο σημείο για να ανταμείψουν τους πιστούς για την αφοσίωσή τους στο παράλογο και το προσωπικό τους ρίσκο, καθώς μαζί με τη μαγική φωτιά αντάλλαζαν και Covid-19 στους τόπους λατρείας.

Ζήτω το 1321

Ζήτω ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους.

Ζήτω το κάστανο του Άγιου Παΐσιου

Μεσαιωνικές φιγούρες τρίβουν τα χέρια τους δίπλα από διεφθαρμένους πολιτικούς, υμνώντας φαντάσματα και κάπου εκεί κοντά κακοποιημένα παιδάκια ζητιανεύουν ελπίδα.

Τελειώνω όπως ξεκίνησα, με μια ακόμη φράση του Rousseau,

  ‘’Αν ήθελα να ζωγραφίσω τη χειρότερη μορφή της βλακείας, δεν μπορώ παρά να τη ζωγραφήσω έτσι: θα βάλω έναν θεολόγο να κάνει στα παιδιά σου κατήχηση. Και αν ήθελα να τρελάνω ένα παιδί θα το έβαζα να μου πει τι του έμαθε ο θεολόγος στην κατήχηση’’